Lost in transliteration

A room with a view

Na een voorspoedige vlucht (in twee delen) kwamen we aan in een schitterend Istanbul met strakblauwe lucht. De busrit langs de Marmara zee maakte het ons even moeilijk – we zijn hier voor werk, niet voor het zonnetje.

Een korte wandeling langs het welbekende Taksimplein bracht ons bij een gezellig maar eigenlijk alleen voor kabouters geschikt appartementje met twee slaapkamertjes en een gemeenschappelijk plekje om te oefenen (met gebogen hoofd). Na even te hebben opgefrist zijn we maar op zoek gegaan naar lekker eten en wat leuke stukjes Istanboel. Al snel bleek dat de straatjes iets complexer in elkaar zaten dan de versimpelde kaart ons deed denken. Anderzijds was het ook een interessante manier om de verschillende stukken Istanboel te zien – van ingevallen en verarmde achterbuurten (iets minder leuk, al die onverlichte stille straatjes) tot toeristische straatjes tot superhippe buurten met biologische eettentjes en creatieve concept stores. Maar helaas, we moesten streng zijn en niet afdwalen richting de leuke muziek en gezellige kroegjes. We hadden nog een presentatie om te oefenen! En dat deden we, tot ons brein niet meer mee wilde werken (dat we die dag rond vijf uur ‘s ochtends waren opgestaan hielp niet echt, bleek).